روزنامه کیهان روز شنبه 19 آبان ماه

یادداشت روز

خرده استخوان لای زخم

 

می گویند شخص مجروحی به یک طبیب نابکار مراجعه کرد و مداوای زخمش را از او خواست اما مدتهای مدید نزد او رفت و پولها به پایش خرج کرد بی انکه علاجی حاصل آید تا آنکه خرده استخوانی در میان زخمش یافت شد و آن را که بیرون آوردند زخم به خودی خود التیام یافت! ماجرای رفتار دولت و دستگاه قضایی آرژانتین با ملت ایران در پرونده موسوم به آمیا بی شباهت به این حکایت نیست. سال 1994 انفجاری مهیب دو مرکز وابسته به یهودیان در بوئنوس آیرس پایتخت آرژانتین را نابود کرد و طی آن بیش از 80 نفر کشته شدند.

 هنوز شعله های آتش ناشی از انفجار فروکش نکرده بود که رسانه های وابسته به صهیونیسم بین الملل انگشت اتهام را به سوی نظام جمهوری اسلامی نشانه رفتند و طی ان سالها هر از چند گاهی در کوره این تبلیغات دروغین هیزمی تازه می ریزند. همان موقع کارشناسان مستقل با بررسی این شیوه تبلیغاتی دلیل اصلی انفجار ساختمان آمیا (شرکت بیمه اسراییلی آرژانتین) را اختلافات شدید داخلی میان لابی های صهیونیست در این کشور دانستند. شواهد نیرومندی هم بر درستی این تحلیل       صحه می گذاشت.

مثلاً در سال 92 وقتی دفتر نمایندگی رژیم صهیونیستی در بوئنوس آیرس منفجر شد و   بررسی ها نشان داد عملیات انفجار از داخل نمایندگی صورت گرفته این موضوع کاملاً مسکوت ماند و هیچ گزارشی از نتایج تحقیقات قضایی منتشر نشد. از سال 2001 میلادی که محاکمه متحمان پرونده آمیا رسماً آغاز شد روند بررسی آن بیش از هر چیز به یک رسوایی بزرگ برای دولت و دستگاه قضایی آرژانتین تبدیل شده است. قاضی خوان خوزه گالیانو از همان ابتدای رسیدگی تعدادی از شهروندان و مسئولان جمهوری اسلامی را متهم کرده و برایشان قرار جلب صادر نموده بود.

زمانی که کارلوس منم رییس جمهوری پیشین آرژانتین از این رفتار عجیب و خلاف قوانین و عرف روابط بین الملل ابراز تعجب کرد روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز او را متهم کرد که 10 میلیون دلار از ایران رشوه گرفته تا بگوید انفجار آمیا نمی تواند کار شهروندان این کشور باشد. اما مدت زیادی نگذشت تا مجمع قضایی فدرال آرژانتین به این نتیجه قضایی برسد که این قاضی گالیانو بوده که هم از صهیونیستها رشوه گرفته و هم به بعضی از شهود پرونده رشوه های چند صد هزار دلاری داده تا شهادتهای کذب بدهند و سپس بعد از 9 سال او را از رسیدگی ین پرونده برکنار کند. مهر ماه سال 84 رونالد رابل رییس پلیس بین المللی (اینتر پل) بعد از آنکه در شهر برلین چند جلسه رسیدگی به این موضوع را با حضور نمایندگان قضایی دو کشور برگزار کرد عمل گالیانو را خلاف دانست و از اجرای حکم جلب کذایی استنکاف نمود.

 با این حال فشارها آنقدر بود که یک سال بعد ناچار شود موضوع را به کمته اجرایی اینترپل ارجاع دهد و مهلت دوماهه ای را برای اعلام نتیجه تعیین کند. این بار واشنگتن پست او را به باد انتقاد گرفت و به تخطی از وظایف قانونی متهم کرد. رسوایی پرونده آمیا در آرژانتین به حدی رسیده که افکار عمومی این کشور بی محابا به مخالفت با رفتار سوء صهیونیستها برخاسته اند.

 سال گذشته بعد از آنکه دادستان دولت فدرال بار دیگر پرونده را به جریان انداخت هزاران نفر از مردم این کشور تظاهراتی بزرگ مقابل نمایندگی دیپلماتیک رژیم صهیونیستی در بوئنوس آیرس ترتیب دادند و توطئه مشترک واشنگتن-تلاویو علیه روابط ایران و آرژانتین را محکوم کردند. چند ماه پیش نیز در سالگرد درگذشت اوا پرون مادر معنوی عدالت خواهان آرژانتین بیش از 15 هزار نفر به دعوت تشکل ها و سندیکاهای مختلف این کشور تظاهراتی برگزار کردند که در آن علیه آمریکا و اسراییل شعارهای کوبنده سرداده شد و از ایران و ونزوئلا به عنوان دو کشور شجاع و ضد امپریالیست تجلیل بعمل آمد.

 با این حال لابی صهیونیست که نفوذ بسیار در دولت و دستگاه قضایی آرژانتین دارد دست بردار نیست و تلاش دارد همچنان از پرونده آمیا برای ایجاد فضای تبلیغی و فشار سیاسی علیه کشورمان بهره بگیرد. پیش از نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در مهر ماه امسال رسانه های آمریکایی و اسراییلی احتمال دادند رییس جمهور جدید آرژانتین در نطق خود در این نشست به بهانه پرونده آمیا بار دیگر ایران را مورد حمله قرار دهد و نستور گریچنر دقیقاً همین کار را کرد. این بار حتی خانواده های قربانیان یهودی حادثه آمیا هم صدا به اعتراض بلند کردند.

رهبر گروه ایمیا (اتحادیه خانواده قربانیان آمیا) به روزنامه لانا سیون چاپ بوئنوس آیرس گفت که گریچنر با این سخنان فقط دنبال جلب حمایتهای بین المللی (!) برای سرپوش گذاشتن بر ناکامی های خودش است و سعی می کند رنگ و لعاب سیاسی آمیا را کمرنگ کند. اشاره او به تحلیلهایی است که از همان ابتدا از سوی کارشناسان مطرح شده بود. ماریو کافیئرو بیوه یکی از قربانیان آمریکا هم به این روزنامه گفت: تنها راه حل پرونده گشودن بایگانی های محرمانه است زیرا با وجود گرینچر ما در مرحله شکل گیری دوباره روابط گوشتی (اشاره به روابط ویژه دولتهای سابق آرژانتین با کاخ سفید) هستیم. به هر حال گریچنر در خدمت استراتژیهای آمریکاست. .

اکنون پای اینترپل هم به ماجرای مسخره آمیا باز شده است. بعد از سالها مقاومت در برابر زیاده خواهی غیر قانونی و آلوده به فساد دستگاه قضایی و دولت آرژانتین اجلاس مجمع عمومی اینترپل در نشست اخیر خود برخلاف مفاد بندهای دوم و سوم اساسنامه پلیس بین الملل با درخواست آرژانتین برای صدور دستور جلب 5 تن از شهروندان جمهوری اسلامی ایران موافقت کرد و به این ترتیب ناتوانی خود را در تاثیرناپذیری از اراده های سیاسی و آلوده نشان داد. هیئت نمایندگی کشورمان در اجلاس مجمع عمومی اینترپل در واکنش بیانیه مستدلی صادر کرد. تعدادی از مسئولان کشورمان نیز این تصمیم غیر قانونی را محکوم کردند ولی این موضع گیری های مقطعی واکنش مناسبی به رفتارهای دولت ضعیف آرژانتین نیست. خرده استخوان «آمیا» باید از لای زخم روابط دو ملت بزرگ ایران و آرژانتین خارج شود و چاره آن محاکمه پیگیر و قاطع قاضی های رشوه خواری همچون خوان خوزه گالیانو و آلبرتو نیسمان است.

 امثال این عناصر آلوده و دولتشان باید هم از سوی محاکم داخلی ایران و هم از طریق نهادهای قضایی بین المللی تحت تعقیب کیفری قرار بگیرند و حکم محکومیتشان به عنوان اسناد رسمی در اختیارسازمانهای بین المللی و افکار عمومی جهان گذاشته شود.

ناصر بهرامی راد