روزنامه کارگزاران روز یکشنبه 14 بهمن ماه

احمد بورقانی دیشب در اثر سکته قلبی درگذشت

حامی بزرگ مطبوعات به خدا پیوست

احمد بورقانی روزنامه نگار، معاون اسبق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و حامی بزرگ مطبوعات ایران شب گذشته درگذشت. بورقانی که به دلیل حمله قلبی به بیمارستان شریعتی منتقل شده بود پس از دو ساعت تلاش کادر پزشکی این بیمارستان و دکتر محمد رضا خاتمی دار فانی را وداع گفت. احمد بورقانی کار خود در مطبوعات را با خبرنگاری جنگ آغاز کرد، او در ستاد تبلیغات جنگ در کنار سید کمال خرازی انجام وظیفه کرد او سپس به مدیریت اخبار خبرگزاری جمهوری اسلامی درآمد، احمد بورقانی مدتی را در دفتر نیویورک ایرنا گذراند.

در زمان وزارت عطاالله مهاجرانی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بورقانی در مقام معاون مطبوعاتی این وزارتخانه سرمنشاء تحولات عظیمی در عرصه مطبوعات و اطلاع رسانی شد. اهالی مطبوعات و اهل قلم دوران اوج و شکوفای مطبوعات در دهه 70 را مدیون تلاشها و زحمات احمد بورقانی می دانند. او در مجلس ششم به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس راه یافت و به عنوان کارپرداز فرهنگی هیات رییسه مجلس ششم خدمات خود به جامعه فرهنگی ایران را ادامه داد.

احمد بورقانی در این دوران از دریافت هرگونه امکاناتی خودداری کرد و حتی حاضر به گرفتن خودرو از مجلس نشد او در این باره می گفت: «هر چه بگیری بعد باید چند برابر به مردم پاسخش را بدهی هراسم از این است که نتوانم.» احمد بورقانی که در محله نظام آباد تهران دیده به جهان گشوده بود در تمام عرصه ها مرام و معرفت خاص بچه های محله نظام آباد را به همراه داشت. همین هم او را در نخستین دیدار به دوست و یاری قابل اعتماد و تکیه گاهی استوار بدل می ساخت.

احمد بورقانی دوران جوانی خود را اینگونه توصیف می کند:« در سالهای قبل از انقلاب در خیابان نظام آباد جنوبی دو باب دبیرستان معروف نظرها بود، اولی دبیرستان محتشم کاشانی در ایستگاه اسلامی که در دهه 50 به ابراهیم صهبا تغییر نام داد. دانش آموزان این دو دبیرستان به رغم همجواری اندک تفاوتهایی با هم داشتند، اولی ها قدری بی پرواتر، صریح تر، ورزشکارتر و درس ناخوان تر و دومی ها کمی با دفتر و کتاب مهربان تر دست به جیب تر و قبل از کتک کاری مقادیری گفتمان نیز خرج می کردند. فروغی ها با سنگ و قوطی و هر شیء کروی و مدور فوتبال بازی می کردند و صهبایی ها عمدتاً با توپ، منتها بی باد و با بادش فرق نمی کرد. فروغی ها مذهبی-سیاسی تر بودند چون آیت الله واحدی برادر پرهیزکار شهید واحدی فدایییان اسلام آنجا تدریس می رکرد و صهبایی ها سیاسی-ادبی تر چون آیت الله مدرس گیلانی ادیب و غزالی شناس زاهد کلاس های سال آخر دبیرستان را از دریای بیکران دانش خویش بهره مند می ساخت. ما صهبایی ها برای نهار ناچار بودیم به سمت میدان فوزیه آن زمان و امام حسین فعلی برویم برنامه این بود که اگر به موقع از دبیرستان بیرون می امدیم نماز را به جماعت در مسجد امام حسین (ع) اقامه می کردیم. تا آنجا که به یادم مانده مرحوم آیت الله سید رضا صدر پدر محترم دکتر محمد صدر معاون سابق وزیر خارجه و شادروان آیت الله حقی مدیر مسئول روزنامه ناکام ملت قبل از انقلاب در این مسجد اقامه جماعت می کردند اگر دیر از مدرسه بیرون می زدیم در نیمه راه در مسجد حضرت فاطمه (س) در ایستگاه عظیم پور نماز ظهر و عصر را فردا به جا می اوردیم. بعد هر کس به فراخور موجودی جیبش ناهاری می زد. فقرا نان و ماست یا نان و پنیر و حلوا ارده و اغنیا نان و کباب یا نان و آش گوشت. از سال 4-53 بود که ساندویچ مد شد.

البته پدرم همواره ما را از تناول ساندویچ منع می کرد و می گفت مانند خران نایستید و غذا بخورید! بعد از نماز و نهار دانش آموزان به چند گروه تقسیم می شدند برخی برای بازی فوتبال و والیبال به مدرسه بازمی گشتند عده ای به سمت فروشگاهها و مغازه های کالا و لباس در حول و حوش میدان فوزیه می رفند که بعدها «فروشگاه کوروش» پاتوق اصلی شان شد و قلیلی نیز به سوی کتابفروشی های میدان. سه باب کتابفروشی در نبش میدان فوزیه و خیابان مازندران و نیز داخل مازندران به یادم مانده است. اولی که محتشم و آب و رنگ دار به چشم می آمد انتشارات امیر کبیر بود. انصافاً استقرار کتابفروشی در آن محل موهبتی بود.

بعدها که کسی نفهمید چرا انتشارات امیر کبیر مصادره شد سازمان تبلیغات اسلامی به عنوان متولی، کتابفروشی میدان فوزیه را همانند برخی کتابفروشی های دیگر امیر کبیر فروخت و کتابفروشی به لباس فروشی مبدل شد.

انتشارات اشرفی و حمید نیز در اوایل خیابان مازندران برای خود کسب و کاری داشتند، اشرفی پر و پیمان تر بود و حمید کم جان تر. هنوز این دو کتاب فروشی کم و بیش فعالند. در آن سوی میدان نبش خیابان تهران نو هم دو باب کتابفروشی قرار داشت که این روزها هر دو به فرش فروشی مبدل شده اند. تنها نام یکی از آنها در خاطرم باقی است انتشارات خدیر. به نظرم کمی تا قسمتی چپ می زدند بعد از انقلاب دوام نیاوردند و رفتند.

گرچه معمولاً توقف من در کتابفروشی امیر کبیر طولانی بود اما می کوشیدم به چشم کارکنان کتابفروشی نیایم. مشتری ای بودم بیشتر تماشاگر و ورق زن بودم تا خریدار. تقریباً با کتابهای مهم و کلاسیک در این کتابفروشی آشنا شدم و حسرت و داغ ابتیاع شان را در نبش همین خیابان مازندران و فوزیه به دل گرفتم. دو کتابی که آن روزها برای خریدشان بی تاب بودم یکی «با کاروان حله» بود و دیگری «دو قرن سکوت». هر دو به خامه مرحوم حسین زرین کوب تصور می کنم بهای هر یک 35 یا 25 تومان بود و ابتیاع آن با پول توجیبی روزانه آن روزهای من جمع ضدین بود. یادم می آید پول توجیبی روزانه ام 10 ریال بود که 4 ریال آن باید به اتوبوس رفت و برگشت می رفت و 6 ریال آن نیز برای نهار و سایر هزینه های پیش بینی نشده. راه پس انداز آمد و شد پیاده و صرف 90 دقیقه وقت و تناول نهار شراکتی بود با این وجود پولی که در انتهای هفته یا ماه برایم باقی می ماند کفایت کتبی نظیر «با کاروان حله» و «دو قرن سکوت» را نمی کرد. علاقه ام به خرید «با کاروان حله» بیشتر بود. از آن رو که فشرده ای از مقاله «آواره یمگان» را در کتاب «گزیده ای از ادب فارسی» گردآورده استاد علی اصغر خبره زاده خواندم و شیفته شدم. باری به هر دری که می زدم تا برای خرید کتاب مالی فراهم کنم میسر نمی شد حتی به شرط بندی نیز رو آوردم و با عمویم که آهنگری نیک نهاد است و هموست که چشمان مرا بر روی سیاست و اسلام مبارز باز کرد بارها بر سر سفره جناغ شکستیم اما از بخت بد همواره من بازنده می شدم و حیرت انگیزتر اینکه پدرم که در تامین نیازهای مطالعاتی و درسی ما کمترین تردیدی به خود راه نمی داد و از شدت علاقه من به این کتب نیز مطلع شده بود هیچ گاه درصدد بر نیامد که به مناسبتی حداقل یکی از این دو کتاب را برای من تهیه کند و هکذا همویم و این داغ بر دلم ماند. بی کاروان حله برفتم از دبیرستان ابراهیم صهبا در نظام آباد به دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد در سناباد. زمانی که در مشهد دانشجوی جغرافیا بودم و سفرنامه خوان به تصادف بخت یار شد تا «آواره یمگان» را با حضور قلب بهتری بخوانم و بدین ترتیب علاقه به ناصر خسرو و عشق به کتاب «با کاروان حله» در جانم تازه تر شد اما شر و شور دانشگاه و سیاست در سالهای 59-58 حتی در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه مشهد اجازه نداد که به معشوق برسم. داغ باقی ماند. فراق 15 سالی به طول انجامید. فراقی که دیگر بحران اقتصادی علت آن نبود. بلکه لجاجتی ناشناخته برای نخریدن کتاب در پشت آن رفته بود. با کتاب قهر کرده بودم که به موقع در دامنم نیامده بود. در تابستان 1374 سفری به سمنان دست داد. به روال معمول در تلاش یافتن کتابفروشی ها و غذاخوری های خوب شهر برآمدم. به کتابفروشی نوبنیادی رهنمون شدم. ویترین ها و قفسه ها نو بودند و برق می زدند اما از کتاب پر و پیمان نشده بود. قصد کردم برای خوش ساختن دل کتابفروش جوان حتماً کتبی ابتیاع کنم اما هرچه بیشتر می جوریدم کمتر می یافتم. که ناگاه چشمم به جمال پرنور «با کاروان حله» روشن شد اجازه ندادم داغش تازه شود به پیشخوان کتابفروشی شتافتم و 2500 تومان وجه آن را پرداختم. شبانه در منزل همشیره در آرامش دلچسب شب سمنان باز هم «اواره یمگان» را مرور کردم و جانی تازه گرفتم. از آن روز تا امروز با کاروان حله با آوارگان یمگان اش عصای دستم در غالب نوشتن ها و گفتارهایم بوده است.

کمتر کسی است که بورقانی را دیده باشد و از او خاطره ای شیرین یا خاطره ای نیک به یاد نداشته باشد. یاور و حامی بزرگ مطبوعات ایران با آن لبخند همیشگی اش و دستانی که همواره کتابی نیمه خوانده شده زینت آنها بود، تصویری ماندگار از اصلاح طلبی واقعی به جای گذاشت. آخرین یادگار بورقانی برگزاری همایش عظیم و ماندگار 100 سالگی مشروطیت بود همانجا بود که او دعا کرد «از خداوند فزونی تیراژ و آگهی را برای کلیه نشریات و روزنامه ها داریم و امیدواریم هیچ گاه روی توقیف را نبینند حتی موقت.» و ما امروز غمگناه تر از همیشه برایش رحمت و مغفرت و علو درجات و برای خانواده محترمش صبر آرزو می کنیم روحش غریق رحمت باد.

 روزنامه کیهان روز یکشنبه 7 بهمن ماه

یادداشت روز

آزمون اصلاح طلبی

سازمان مجاهدین انقلاب در نامه سرگشاده ای خطاب به رهبر معظم انقلاب که با ذوق زدگی و استقبال گسترده رسانه های بیگانه روبرو شد از مواضع کیهان علیه مدعیان اصلاحات به شدت گلایه کرده و آن را حرکتی برای تخریب چهره گروههای موسوم به اصلاح طلب دانسته است! انگیزه اصلی سازمان از این اقدام -که باید آن را فرار ناشیانه به جلو نامید- بر کیهان پوشیده نیست و به گروه کوچکی که سالها بر بزرگترین منابع اقتصادی کشور تسلط داشته و طی 8 سال در جبهه مدعیان اصلاحات آشکارا با مواضع دشمنان تابلودار ملت همراهی کرده است حق می دهیم! از افشای ماهیت واقهی خود آشفته خاطر و سراسیمه شود ولی آنچه در کیهان علیه برخی از گروههای مدعی اصلاحات و درباره تبدیل آنها به پایگاه دشمنان بیرونی آمده است تماماً –تاکید می شود که تماماً- و بدون استثناء همراه با اسناد غیر قابل انکار بوده است بنابراین سوال این است که اگر مدعیان اصلاحات و از جمله اعضای سازمان درباره اسناد ارائه شده از سوی کیهان کمترین تردیدی دارند چرا دلایل خود را ارائه نمی کنند؟ و اگر اسناد کیهان را قابل انکار نمی دانند –که نمی توانند انکار کنند- چرا با شهامت و جرات از ملت ایران به خاطر اقدامات و مواضع ناپسند و بعضاً خیانت آمیز خود عذرخواهی نمی کنند؟ و دراین باره گفتنی هایی هست؛

1.      سازمان عصبانی است چرا کیهان درباره حمایت بوش از مدعیان اصلاحات در ایران مقاله نوشته است که باید گفت به بوش اعتراض کنید که از شما حمایت کرده است! آن هم نه یک بار و دوبار و چند بار، بلکه طی چند سال اخیر و به طور پیوسته  و بی وقفه!

2.      نمونه های همخوانی و همراهی بسیاری از مدعیان اصلاحات با مواضع آمریکا و متحدانش فراوان تر از ان است که نیازی به بازگویی دوباره داشته باشد و کیهان به موارد بسیاری از ان اشاره کرده است با ذکر سند. بنابراین حالا نوبت مدعیان اصلاحات است که حداقل برای یک بار هم که شده به مردم بگویند کدام یک از مواضع آنها با مواضع رسماً اعلام شده آمریکا و متحدانش علیه ایران اسلامی همخوان نبوده است.

3.      سازمان در نامه خود از نیاز امریکا به گروههایی نظیر طالبان سخن گفته است که سخنی قابل قبول است و کیهان بارها به طور مستند درباره وابستگی طالبان و القاعده مقاله و گزارش نوشته است. ولی سازمان توضیح نداده است که اگر اقدامات طالبان و گروه القاعده را نیاز آمریکا می داند چرا هنگام حمله امریکا به افغانستان پیشنهاد کرده بودید که ایران به کمک طالبان بشتابید؟ آیا جز این است که قصد داشتید به نیاز آمریکا پاسخ مثبت بدهید؟ اگر نام این اقدام خیانت نیست پس چیست؟

4.      در جریان حمله آمریکا به عراق هم پیشنهاد کرده بودید ایران به کمک صدام برود! و این در حالی بود که خود با صراحت و بارها از وابستگی صدام به آمریکا سخن گفته بودید! آیا در این زمینه هم به دنبال برآوردن نیاز امریکا نبودید؟ تا ایران اسلامی به جای آنکه با محوریت حق طلبی و ضد امپریالیستی با امریکا درگیر شود با محوریت حمایت از صدام دیکتاتور و خونریز در مقابل امریکا قرار گیرد و پرچمداری نهضت اسلامی را از دست بدهد؟ و از این طریق به نگرانی امریکا و متحدانش از حضور قطب قدرتمند و عدالتخواه ایران اسلامی در منطقه پایان بدهید؟! آیا می توانید این همراهی ها و همخوانی ها با دشمنان تابلودار مردم ایران را انکار کنید؟! و اما خنده دار آنکه در نامه خود ادعا کرده اید اگر مواضع اصلاح طلبان نبود امریکا به جای حمله به عراق ابتدا به ایران حمله کرده بود! یالعجب! مگر شما نبودید که ایران را به حمایت از صدام تشویق می کردید؟ بنابراین آیا غیر از این است که قصد داشتید برای هدف نهایی امریکا زمینه سازی کنید؟!

5.      یادتان هست که در جریان چالش هسته ای کشورمان وقتی بوش طی سخنانی گفت؛«ایران از منابع غنی نفت و گاز برخوردار است و دیگر نیازی به انرژی هسته ای ندارد»! سازمان نیز بلافاصله اعلام کرد که ما نفت و گاز داریم و دیگر فناوری اتمی نمی خواهیم؟! یادتان که نرفته؟! و عجیب آنکه بعد از مقاومت ایران اسلامی و کسب موفقیت چشمگیر در فعالیت هسته ای سازمان موضع جدیدی گرفته و اعلام کرد 90 درصد این موفقیت مدیون دولتهای سازندگی و اصلاحات است و فقط 10 درصد آن سهم دولت اصولگرا است؟! آیا چنین نبود؟! پس چرا وقتی پای محاسبه به  میان می آید عصبی و سراسیمه می شوید؟! مگر شما نبودید که فریاد می زدید دانستن حق مردم است!

6.       سازمان با اشاره به ماجرای 11 سپتامبر ادعا کرده است که ایجاد نظام های دموکراتیک در کشورهای منطقه پس از 11 سپتامبر در دستور کار دولت امریکا قرار گرفت و حال آنکه حرکت اصلاحی در ایران سالها پیش از ان بوده است. منظور سازمان این است که چون اصلاح طلبان قبل از 11 سپتامبر حرکت خود را در ایران شروع کرده بودند حمایت بوش از اصلاح طلبان نمی تواند شامل انها باشد؟! که ضمن تعجب از این فرافکنی ناشیانه باید گفت: اولاً امریکا مدتها قبل از 11 سپتامبر نیز از مدعیان اصلاحات حمایت می کرد. ثانیاً؛ مگر حمایت امریکا فقط از گروههایی است که خودش پدید آورده است؟ بوش از هر گروهی که مواضع همخوان با امریکا داشته باشد حمایت می کند، صرف نظر از انکه این گروه ساخته دست امریکا باشد یا نباشد. ثالثاً؛ بوش با صراحت از مدعیان اصلاحات در ایران نام برده است –و البته نه یک بار و دوبار بلکه همواره- بنابراین بهتر آن بود که سازمان از این حمایت احساس شرم کند نه آنه در پی وصله پینه ان باشد.

7.      نوشته اند که کیهان بر خلاف گذشته میان گروههای اصلاح طلب تفاوتی قایل نشده و در سرمقاله 23 دی 86 خود همگی اصلاح طلبان را توطئه گر و ... نامیده است! که باید گفت:اولاً در یادداشت مزبور تاکید شده است که برخی از مدعیان اصلاحات با مواضع امریکا و متحدانش همخوانی داشته و دارند و برخی دیگر از این قاعده مستثنی هستند و البته تعجب آور نیست که سازمان در این باره نیز بی صداقتی کرده باشد. ثانیاً با توجه به تفکیک و تفاوتی که یادداشت کیهان نسبت به طیف مدعیان اصلاحات داشته است معلوم نیست چرا سازمان مجاهدین انقلاب که در آن یادداشت نامی از آن برده نشده بود خود را مصداق وابستگی دانسته و به دفاع برخاسته است؟!

8.      سازمان مجاهدین انقلاب کوشیده است خبررسانی کیهان درباره همراهی و همخوانی برخی از مدعیان اصلاحات با امریکا و متحدانش را به موضوع انتخابات مجلس هشتم ربط بدهد و حال انکه کیهان طی 10 سال گذشته بارها و به صورت مستند به اشتراک مواضع بخشی از مدعیان اصلاحات با امریکا پرداخته است بنابراین اطلاع رسانی کیهان دراین باره محدود به هفته های اخیر نبوده است که سازمان تلاش می کند با انگ انتخابای بودن ماجرا واقعیت ان را پنهان کند. از سوی دیگر بر فرض که ماجرا به انتخابات مربوط باشد،خب! چرا سازمان در مقابل اسنادی که کیهان ارائه کرده است دلیل و سند –و یا دست کم- شاهد و قرینه ای برای رد آن و اثبات عدم همراهی خود با امریکا و متحدانش ارائه نمی کند؟! اگر طیف مورد اشاره از مدعیان اصلاحات حساب خود را پاک می دانند از محاسبه چه باک دارند؟!

9.      همانگونه که در یادداشت روز کیهان  23/10/86 آمده بود، حمایت بوش از مدعیان اصلاحات با توجه به همخوانی و همراهی مستمر برخی از گروهها و اعضای این جبهه با مواضع آمریکا صورت گرفته و می گیرد بنابراین سازمان مجاهدین انقلاب و برخی از مدعیان اصلاحات –که تعدادی از آنها هم اکنون به اصل خود رجوع کرده اند و آشکارا به سرویسهای اطلاعای امریکا پیوسته اند- نمی توانند ادعا کنند حمایت امریکا از اصلاح طلبان برای بدنام کردن آنها بوده است! بلکه دولتمردان آمریکایی با حمایت گسترده و پی در پی خود از مدعیان اصلاحات قصد دارند به مخالفان داخلی خود القا کنند که در مخالفت با ایران اسلامی تنها نیستند و شماری از گروههای سیاسی در داخل کشور نیز با آنها همراه و همزبان هستند! مخصوصاً آنکه بوش در سخنان اخیر خود علاوه بر مدعیان اصلاحات در ایران از گروههای مخالف حزب الله در لبنان مخالفن دولت قانونی مالکی در عراق و مخالفان دولت سوریه نیز حمایت کرده و این خط همیشگی آمریکا و متحدانش است.

10.  و بالاخره اگرچه در این باره گفتنی های فراوان دیگری نیز هست ولی به همین اندازه بسنده کرده و به اعضای سازمان مخصوصا برخی از آنان که سوابق روشن و انقلابی دارند پیشنهاد می کنیم در مواضع خود تجدیدنظر کنند. این بهترین و پسندیده ترین راهی است که پیش روی آنها قرار دارد و ابتدایی ترین آزمون برای اثبات اصلاح طلبی.

حسین شریعتمداری

روزنامه کیهان روز دوشنبه 8 بهمن ماه

یادداشت روز

گنبد و گردو

طایفه دزدان که به سر کوه پناه برده بودند گاه و بیگاه راه را بر کاروانیان می بستند و غارت  می کردند؛ «رعیت بلدان از مکان ایشان مرعوب و لشکر سلطان مغلوب به حکم آنکه ملاذی [پناهگاهی] از قله کوهی گرفته بودند.» شیخ مصلح الدین سعدی در ادامه روایت این ماجرا در گلستان خویش می نویسد که مدبران مملکت برای رفع ضرر رهزنان مشورت کردند و گفتند «درختی که اکنون گرفته است پای -  به نیروی مردی بر آید ز جای/ وگرهمچنان روزگاری هلی – به گردونش از بیخ  برنگسلی/ سرچشمه شاید گرفتن به بیل – چو پر شد نشاید گذشتن به پیل». بنابراین به کمین نشستند و مردانی جنگ آزموده را سراغ آنها فرستادند تا سرانجام پس از بازگشت از راهزنی و گشودن سلاح از تن و خفتن بر آنان تاختند و کتف بستند و به درگاه ملک آوردند. ملک به کشتن همه فرمان داد. در میان دزدان جوانی خودنمایی می کرد. یکی از وزرا واسطه شد و کرم و اخلاق نیکوی ملک را شفیع قرار داد. ملک روی در هم کشید و گفت«پرتو نیکان نگیرد هر که بنیادش بد است – تربیت نااهل را چون گرد کان بر گنبد است». با این حال وزیر اصرار ورزید که «پسر نوح با بدان بنشست – خاندان نبوتش گم شد/ سگ اصحاب کهف روزی چند – پی نیکان گرفت و مردم شد».

القصه! دزد جوان را بخشیدند و در دستگاه حکومتی نگه داشتند. وزیر هم که او را به فرزندی گرفته بود مدام گزارش می داد «تربیت عاقلان در او اثر کرده وجهل قدیم از جبلت او به در برده» ... تا اینکه طایفه اوباش محلت به او پیوستند و عقد موافقت بستند تا به وقت فرصت وزیر و هر دو پسرش را بکشت و نعمت بی قیاس برداشت و در مغازه دزدان به جای پدر نشست و عاصی شد... سعدی ماجرا را چنین پایان می برد که زمین شوره سنبل بر نیارد – در او تخم عمل ضایع مگردان/ نکویی با بدان کردی چنان است – که بد کردن به جای نیک مردان»

وزیر مورد اشاره سعدی البته ماجرای پسر نوح را بد فهمده بود. بر اساس آیات 42 تا 47 سوره هود وقتی موج به بلندی کوهها قد کشید نوح او را ندا داد ای فرزند با ما سوار کشتی شد و از کافران نباش. اما پاسخ پسر عاصی نوح این بود که بالای کوه می روم و مرا از آب نگه می دارد. پدر و فرزند در این گفت و گو بودند که موج بین آن دو حائل شد و پسر را غرق کرد. پس از آن طوفان پرماجرا نوح به پروردگار عرضه داشت «خدایا پسرم از اهل و خاندان من بود» اما فصل الخطاب حق این بود که «او از اهل تو نیست به درستی که او عملی غیر صالح و ناشایست است پس نخواه آنچه را بدان آگاهی نداری». نوح همان جا پناه برد به خدا از اینکه از جاهلان نباشد.

نمی دانم این روزها اگر شیخ مصلح الدین سعدی در قید حیات بود و موضوع بررسی صلاحیت نامزدهای نمایندگی مجلس و رد صلاحیت شماری از آنها را در کنار برخی حمایتها می دید بابی از بابهای گلستان خویش را چگونه می نگاشت. یا اگر نوح نبی (ع) در قید حیات بود و می دید برخی خویشاوندان نسبی یا سببی اش به دلیل تخلفات رد صلاحیت شده اند موضعش چه بود. نگارنده بر آن نیست که ادعا کند هر داوطلبی در هیئت های اجرایی رد صلاحیت شده یا احراز نشده، حق با هیئت های اجرایی بوده و در این میان هیچ خطایی یا احیاناً تضییع حقی رخ نداده است- نه، این هم جزو احتمالات است. و برای همین نیز 2 مرحله دیگر در بررسی صلاحیت ها (هیئت های نظارت و شورای نگهبان) تعبیه شده است- بلکه شگفتی از آن رو است که برخی چهره های وجیه برای شفاعت و حمایت شماری از عناصر فاقد صلاحیت و کمترین همراهی با ملت و انقلاب و مملکت ابراز تمایل می کنند، چهره هایی که پیش از این توسط همین عناصر و روزنامه ها و احزابشان با عناوینی نظیر «عالیجناب سرخپوش قتل های زنجیره ای، غضنفر جبهه اصلاحات، اردک لنگ جبهه اصلاحات و ... » مورد طعن و خطاب قرار گرفته اند.

رایزنی و تعامل چهره های سیاسی با مراجع نظارتی تا آنجا که برای نقض قانون و ایراد فشارهای غیرقانونی جهت تعطیلی نظارت نباشد و به احقاق حقی یا دریافت توضیحی قانع کننده درباره ابهامات ذهن خود منجر شود پذیرفته و ممدوح است اما ابهام و تعجب آنجاست که ماجرای نکویی با بدان و بدی به نیک مردان جامعه واقعیت بپوشد.

جبهه گله گشاد اصلاحات البته نه تعریف و هویت مشخصی دارد که جامع و مانع باشد نه شمار اعضای آن معلوم است نه مقصد مدعیان آن و نه حتی عنوان این طیف ائتلافی. به همین دلیل هم اختلافهای اساسی در درون هر یک از گروههای این جبهه نظیر مجمع روحانیون، جبهه مشارکت، کارگزاران سازندگی، اعتدال و توسعه، و همچنین میان این گروهها با هم دیده می شود و اگر نبود برخی عصبیت ها و حمیت ها و پیوستگی های سابق نمی شد توقع چنان جمع شدن هایی را داشت. با این پیش فرض جا دارد از چهره های موجه این جریان که خود را از ارادتمندان نظام و اسلام و انقلاب و مملکت تعریف می کنند پرسید شما کجا و شفاعت معارضان این ارزشها کجا؟ آیا صرفاً خویشاوندیها و رفاقتهای سیاسی سابق مجوز می شود که به شفاعت و حمایت آنان و رفقای جدیدشان که خود را خارج از مدار اسلام و انقلاب و نظام و در برابر آن تعریف می کنند بپردازید؟

تاکید می کنیم که سراغ مراجع قانونی رفتن و رایزنی و تعامل داشتن با آنها حق احزاب و چهره ها و جریان های سیاسی داخل نظام است اما باید به برخی از این دوستان گفت یک بار هم ولو در پستو به همین عناصر افراط کار قانون شکن که قصد حمایتشان را دارید تشر بزنید یا از خود بپرسید که حیثیت خود را پای چه کسانی خرج می کنید؟ (فراموش نکنیم اعتراف رییس مجلس ششم در همین اواخر و در گفت و گو با روزنامه حزب متبوع خود را آنجا که گفت نه من و نه رییس جمهور وقت از پس تندروها برنمی آمدیم و هیچ گوش به حرف ما نمی دادند).

به عنوان یک نمونه از صدها مورد باید پرسید مدیر مسئول روزنامه زنجیره ای توس به عنوان عضو شورای مرکزی در حزب اعتماد ملی و دبیری حزب در استان خراسان رضوی و نامزدی اعتماد ملی در مشهد چه می کند؟ آیا او همان شخصی نیست که روزنامه تحت مسئولیتش تهمت دروغ به محبوب ملت ایران حضرت امام خمینی (ره) بست و ادعا کرد آن حضرت دنبال پناهندگی به فرانسه بود. و نیز همان عنصر تندرویی نیست که زینت کابینه اصلاحات (عطاءالله مهاجرانی) با همه افراط کاری هایش درباره روزنامه توقیف شده آن شخص به روزنامه السفیر گفت:« اگر من هم عضو هیئت منصفه مطبوعات بودم رای به بستن توس می دادم. این روزنامه به جای اگاهی بخشی اوضاع سیاسی را متشنج و با چاپ مقاله های روزنامه نگاران و نویسندگان دوره شاه نسبت به برخی اصول و ارزشهای دینی مردم ایران ابراز تردید کرد و به مراجع دینی توهین نمود... دست اندرکاران توس به بازی خطرناکی دست می زنند زیرا تلاش می کنند خود را طرفدار خاتمی جلوه دهند حال آنکه در واقع سخنگوی نهضت آزادی هستند... دست اندرکاران توس برای دستیابی به قدرت تلاش کردند و به گونه ای عمل می کنند که گویی خاتمی گورباچف و آنان یلتسین هستند که قدرت را در دست خواهند گرفت». (اول مهر 1377)

این روزها با ادبیاتی عاطفی و جانسوز عده ای لاف می زنند که انحصار طلبان تنگ نظر مشغول تشخیص مسلمان و غیر مسلمان هستند. فریاد وااسلاما، واایرانا و واانتخابا به آسمان بلند کرده اند و شماری را هم پیش انداخته تا بلکه از پل بگذرند. اما آیا کسی از این پیش افتادگان نباید از خود بپرسد جماعتی که سایه اسلام و انقلاب و روحانیت و حکومت دینی را با تیر می زدند، حالا چگونه طرفدار اسلام و روحانیت شده اند؟ نباید پرسید اینها که صراحتاً گفتند:« خط امام به موزه تاریخ سپرده خواهد شد» «یزید و ابن زیاد انتقام خشونتهای فراوان علی ابن ابیطالب در بدر و احد و خیبر را از فرزندش گرفتند» «درباره فناوری اتمی 19 سال به دنیا دروغ گفته ایم و حالا دم خروس بیرون افتاده» «چون تقوای اتمی نداریم امریکا حق دارد نگذارد صاحب فناوری اتمی شویم»و ... هزار قول منحط دیگر حالا چگونه یکباره مومن و وطن دوست شده اند؟ آقای خاتمی که سل آخر ریاست جمهوری اش می گفت:«صدای دشمن را از اردوگاه اصلاح طلبان می شنوم» دیگر آن صداها را نمی شنود؟ آقایان دیگری که به دست همین ها ترور شخصیت شدند چطور؟

مراجع قانونی البته با پایبندی به قانون و رعایت حقوق نامزدها و نظام و مردم به تکلیف خود عمل خواهند کرد اما دوستان انقلاب نباید فراموش کنند که خدمت به خائنان خیانت به مردم است. بی تردید هیچ فصل مشترکی میان ارزشهای اساسی انقلاب و جریان منافق افراطی نمانده که بتوان میان این دو را پیوند داد یا در هروله بود. تعصبات قبیله ای و جناحی سابق را باید کنار گذاشت و برآوردی به روز داشت. نوح نبی نزدیک بود آن زحمت و مرارت 950 ساله در راه خداوند را به یک خطا از دست بدهد و در شمار جاهلان درآید؛ فعالان سیاسی که جای خود دارند.

محمد ایمانی      

روزنامه اعتماد روز دوشنبه 8 بهمن ماه

نتایج نشست هاشمی، کروبی و خاتمی درباره رد صلاحیت ها

سه پیشنهاد برای خروج از بن بست

گروه سیاسی: «سید محمد خاتمی» «اکبر هاشمی رفسنجانی» و «مهدی کروبی» برای حل معضل رد صلاحیت گسترده اصلاح طلبان به صورت جداگانه با مقام معظم رهبری دیدار می کنند. این موضوع یکی از تصمیماتی است که در جلسه فوق العاده این سه شخصیت تاثیرگذار نظام برای خروج از بن بست و رد صلاحیت ها اتخاذ شد. خاتمی و کروبی شنبه شب روانه منزل هاشمی شدند تا برای تجدید نظر در نتایج هیات های اجرایی هشتمین دوره انتخابات مجلس چاره ای بیندیشند. آنها پس از بررسی گزارشهای ارسالی درباره میزان رد صلاحیت ها در سطح کشور راجه به راهکارهای پیش رو برای رفع عاجل این بحران مذاکره کردند و در نهایت سه اقدام را در دستور کار قرار دادند.

 سه روحانی نام آشنای نظام مقرر کردند که ابتدا خاتمی و سپس کروبی و هاشمی به ترتیب با مقام معظم رهبری ملاقات کنند. به گفته «محمد رضا تابش» در گفت و گو با سایت باران «سید محم خاتمی رییس جمهور سابق ایران، طی روزهای آینده این دیدار را انجام می دهد، و مسایل مربوط به رد صلاحیت اصلاح طلبان و نگرانی این طیف از روند طی شده را به اطلاع ایشان خواهد رساند. بعد از او نیز ریس سابق مجلس و رییس دولت سازندگی روانه بیت مقام معظم رهبری می شوند».

همچنین اسماعیل گرامی مقدم دومین تصمصم حاصل شده از جلسه شنبه شب را در جمع خبرنگاران پارلمانی چنین توضیح داد:«بنا شد تمام جریانات اصلاحات با حمایت این سه شخصیت برای مشارکت حداکثری مردم اقدامات لازم را انجام دهند و زمینه برگزاری یک انتخابات پرشور و حداکثری را فراهم کنند. به جز این و مورد قرار است روسای سابق جمهور و مجلس کشور با شخصیتها و هیات های نظارت در شورای نگهبان وارد مذاکره شوند و آنها را در جریان مسایلی که داوطلبان اصلاح طلب نمایندگی مجلس هشتم به فوریت دست به کار شدند تا شاید شرایط «غیر رقابتی» انتخابات 24 اسفند ماه جاری را تغییر دهند. گروههای مختلف اصلاح طلبان هرچند که در سالهای گذشته همواره با رد نیروهای وابسته به خود از سوی هیات های نظارت روبرو بوده اند؛ اما در این دوره هیات های اجرایی پیشقدم شدند و برای نخستین بار پس از پیروزی انقلاب جمع کثیری از طیف اصلاح طلبان را با اتخاذ شیوه های جدیدی رد صلاحیت کردند.

انجام تحقیقات محله ای فراتر از استعلام از مراجع چارگانه سبب شد که نامه های زیادی مبنی بر رد یا عدم احراز صلاحیت به در خانه داوطلبان نمایندگی مجلس هشتم فرستاده شود. این وضعیت اصلاح طلبان را در شرایط ویژه یی قرار داده است. چون در حالی که اصولگرایان اکثر نیروهای خود را در اختیار دارند و به سرعت برای تکمیل لیست انتخاباتی به رایزنی مشغولند اصلاح طلبان در برخی از حوزه ها قادر به ارائه هیچ لیستی نیستند و در سایر حوزه ها نیز به دلیل رد کاندیداهای کلیدی خود نمی توانند لیست کامل و همه جانبه یی داشته باشند. بر همین اساس اصلاح طلبان که امکان رقابت با رقبای انتخاباتی خود را از خود سلب شده می بینند در یک وضعیت انتظار به سر می برند. آنها از فردای روز اعلام نتیجه تعیین صلاحیت ها توسط هیات های اجرایی جلسه های متعددی برای چگونگی مواجهه با شرایط پیش رو تشکیل دادند. ولی با وجود آنکه این نشستها تداوم دارد همچنان نتیجه مشخصی اعلام نشده است. به گفته سید صفدر حسینی ریس کمیته امور استانهای ستاد ائتلاف اصلاح طلبان تصمیم گیری و لیست نهایی به 13 بهمن ماه زمان اعلام نتیجه تعیین صلاحیت ها در هیات های نظارت موکول شده است.

وی به ایسنا گفت: «روسای ستادهای استانی ائتلاف اصلاح طلبان، اعضای ستاد مرکزی ائتلاف کمیته های ستاد، شورای سیاستگذاری ائتلاف و دبیران کل احزاب و شخصیت های اصلاح طلبی که در امر انتخابات فعال هستند روز سه شنبه تشکیل جلسه می دهند. او موضوع این نشست را برسی رد صلاحیت ها از نظر شرایط رقابتی حوزه ها و کرسی های نمایندگی اعلام کرد ولی در عین حال گفت که نتیجه نهایی بعد از نظر شورای نگهبان علنی می شود. به علاوه امروز اعضای شورای هماهنگی جبهه اصلاحات و دبیران کل احزاب این جبهه به دیدار سید محمد خاتمی می روند.

از توضیحات عضو ستاد ائتلاف اصلاح طلبان و اقدامات گروههای اصلاح طلب چنین برمی آید که این جریان به رغم رد صلاحیت های گسترده نیروهای خود قصد دارد به هر نحو ممکن در انتخابات شرکت کند. تاکنون صحبتی از «تحریم» در میان نبوده، بلکه در جلسات آنان نحوه مشارکت به بحث گذاشته شده است. «کریم ارغنده پور» راجع به پیشنهادهایی که تاکنون مطرح شده است به نوروز توضیح داد:« به طور خلاصه گزینه های پیش روی اصلاح طلبان که هر کدام مخالفان و موافقانی دارد، شامل عدم مشارکت کامل در اعتراض به اینکه امکان رقابت در اکثر حوزه های انتخابی عملاً از بین رفته است، مشارکت در حوزه هایی که امکان رقابت حداقلی در آنها باقی مانده و عدم معرفی نامزد در حوزه هایی که امکان رقابت وجود ندارد، مشارکت و ارائه فهرست کاملی در همه حوزه ها ولو با افراد گمنام و ناشناخته و صرفاً با اثبات اینکه از جناح مقابل نیستند و در نهایت انصراف همه نامزدهای اصلاح طلب و اعتراض به روند انتخابات از طریق مشارکت در انتخابات با رای کبود است.

 البته عضو جبهه مشارکت یادآوری می کند که هیچ یک از پیشنهادهای ارائه شده تاکنون به تصویب نهایی ستاد ائتلاف اصلاح طلبان نرسیده است ولی اقدامات انجام شده نشانگر آن است که اردوگاه اصلاح طلبان روزهای پرکاری را برای رسیدن به یک نتیجه واحد در زمینه انتخابات مجلس هشتم می گذراند؛ روزهایی که به سبب ویژه بودن شرایط اصلاح طلبان همراه با تردیدهای فراوان است و چهره های شاخص را نیز وارد عرصه چاره جویی کرده است. «سید محمد خاتمی»، «مهدی کروبی» و «اکبر هاشمی رفسنجانی» شنبه شب در منزل رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام جلسه فوق العاده تشکل دادند تا راه حلی برای بازگرداندن اصلاح طلبان به عرصه رقابتهای انتخاباتی بیابند.

هم اکنون گروههای مختلف اصلاح طلب در انتظار نتیجه تصمیمات این سه روحانی با نفوذ هستند و بنابراین هر نوع موضعی را به بعد از اقدامات آنان موکول کرده اند. با این حال مجموعه اصلاح طلبان چندان فرصتی برای رایزنی ندارند، چرا که 5 روز دیگر شورای نگهبان نتیجه بررسی صلاحیت ها در هیات های نظارت را اعلام می کند و باید دید که اقدامات عاجل کروبی و هاشمی، خاتمی به چه میزان نتیجه بخش خواهد بود.